Karpin, trainer van Spartak Moskou, maakt zo geen vrienden in Enschede

(Eerste publicatie: 15-4-2011)

Spartak Moskou verloor afgelopen week thuis met 5-2 van FC Porto. Eerder werd de heenwedstrijd al met 5-1 verloren. En dan weet je wat je krijgt: boze supporters. Die wachtten de spelers bij de uitgang op en lieten weten wat ze zoal op hun lever hadden.

Ik ga dat niet allemaal vertalen. Het klinkt onvriendelijk, laten we het daar op houden. Wat ik hieronder wel vertaal zijn de paar rare woordjes die trainer Valeri Karpin ten overstaan van de supporters plots aan FC Twente wijdt.

De supporters vragen waarom Spartak Moskou geen toppers aantrekt. “Die komen gvd niet hierheen!”, legt Karpin nogal ongeduldig uit. Hij wijst op FC Zenit, waar ze twee Portugese toppers hebben, Bruno Alves en Dani. En dat is ook geen garantie (1.32): “Met Bruno Alves, krijgen ze er ook drie om hun oren van Twente, dus wat nou, gvd, Twente, een schijtploeggie, drie stuks tegen, Bruno Alves, gvd, en Dani, tering!”

Wie weet loot FC Twente komend seizoen Spartak Moskou. En wie weet is vriend Karpin daar dan nog steeds trainer. Dan zal dit filmpje, vermoeden wij, nog wel een paar keer voorbijkomen.

Dovenvereniging Leningrad – in 1937 een broeinest van ‘fascistische terreur’

(Eerste publicatie: 14-4-2011)

Op 10 december 1937 werden in Leningrad 34 doven ter dood veroordeeld, negentien andere doven kregen tien jaar kamp. Ze werden schuldig bevonden aan de vorming van een “fascistisch-terroristische organisatie”, banden met het Duits consulaat en de voorbereiding van aanslagen op Sovjet-leiders. In 2008 werd op de gedenkplaats in Levasjovo, in de buurt van Sint-Petersburg, voor de vermoorde doven dit gedenkteken opgericht:

View fullsize

De veroordeelde doven waren allen lid van de zeer actieve Leningradse Vereniging van Doofstommen (Глухонемых - gluchonemych, letterlijk: doofstommen. Het woord doofstom was voor de oorlog ook in Nederland een ‘normaal’ woord, tegenwoordig wordt het niet of nauwelijks meer gebruikt.)

Wrang genoeg was het voorzitter Totmjanin zelf die de zaak in gang zette. Leden van zijn vereniging verdienden wat geld bij door zelfgemaakte ansichtkaarten aan de man te brengen. Als ‘eerlijke communist’ meldde Totmjanin dit bij de politie. Die deed huiszoeking bij enkele doven en vond daar kaartjes met de afbeelding van Hitler… Die bleken afkomstig van ene Albert Blühm (Блюм), een dove politieke emigrant uit Duitsland. Het ging om propaganda-kaartjes die in de jaren dertig in Duitse sigarettenpakjes zaten. Blühm had die pakjes opgestuurd gekregen van familie in Duitsland.

In 1937, op het hoogtepunt van de Stalin-terreur, was dit voor de beulen van de NKVD een kans voor open doel. Er werd een spionagezaak van gemaakt en er werden (met inschakeling van doventolken…) bekentenissen afgedwongen. Tot de geëxecuteerden behoorde ook voorzitter Totmjanin.

Ik raakte pas op de hoogte van deze ‘dovenzaak’ toen ik bovenstaande foto tegenkwam. Hier een filmpje over de onthulling van het beeld: [filmpje niet meer beschikbaar]

Het beeld staat op de gedenkplaats in Levasjovo, waar een kleine twintig jaar lang slachtoffers van de terreur gedumpt werden in massagraven. In het inmiddels hoog opgeschoten bos staan en liggen geïmproviseerde gedenktekentjes. Behalve het beeld voor de doven, zijn er ook officiële gedenktekens voor onder meer Poolse, Noorse, Duitse, Estse, Litouwse en Letse slachtoffers van de Stalinterreur. Bij mijn eerstkomende verblijf in Sint-Petersburg staat een bezoek aan Levasjovo zeker op het programma.

View fullsize

Levasjevo Gedenkplaats, Gorsjkoe Sjosse 143, dagelijks geopend van 09.00 – 18.00 uur. Vanaf metro Prospekt Prosvesjtsjenija bus 75 of taxibusje 455.

Joeri Gagarin met losse veter op de rode loper

(Eerste publicatie: 12-4-2011)

Mijn bescheiden bijdrage aan het 50-jarige jubileum van Joeri Gagarins ruimtevlucht. Een filmpje over onder meer de ontvangst van Gagarin in Moskou. Bekend detail (vanaf 3.15) : hij loopt over de rode loper naar Nikita Chroesjtsjov en zijn veter zit los. Verbeeld ik het me, of trekt hij wat met zijn rechterbeen? Om te voorkomen dat hij zijn schoen verliest? Gagarin moet zich even heel ongemakkelijk hebben gevoeld, maar wanneer hij even later rapport uitbrengt, is daar niets meer van te merken.

Bij Google heeft Gagarin een Google Doodle (zo heet dat) gekregen. Zie de afbeelding hieronder. De Russische zoekmachine Yandex doet het kleiner en subtieler. Daar vind je achter de regel met de zoekwoorden nu niet het gebruikelijke Найти (Vinden), maar Поехали (spreek uit: pajéchali). Dat zei Gagarin voor de start van zijn ruimtevlucht. Het betekent ongeveer: ok, we gaan. Het lukt me helaas niet om daar een afbeelding van op dit blog te krijgen.

Een nieuw wapen voor de provincie Volgograd?

(Eerste publicatie: 10-4-2011)

Ik vind dit wel een aardig wapen, maar er zijn nogal wat mensen die daar anders over denken. Wat we hier zien is een ontwerp van kunstenaar Vladislav Koval voor een nieuw wapen van de provincie (dus niet de stad) Volgograd. Hieronder staat het huidige wapen en daar deugt volgens Vladislav helemaal niks van:

Wat is volgens Koval het probleem? Dat standbeeld, die vrouw met dat zwaard. In het echt torent dat beeld hoog uit boven de hoofdstad Volgograd, ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog, toen Volgograd nog Stalingrad heette. De regels van de heraldiek staan volgens Koval een menselijke afbeelding op een wapen niet toe. Daarom is het wapen van de provincie Volgograd nooit officieel geregistreerd door de presidentiële wapencommissie. En dat kan natuurlijk niet. 

Als lid van de Publieke Kamer diende kunstenaar Kovalov bij de provinciale Doema zijn voorstel in voor een nieuw provinciaal wapen. Hij baseerde zich daarbij op het oude wapen van Tsaritsyn, de stad die in 1925 werd omgedoopt in Stalingrad (en in 1961 in Volgograd). Hier dat oude stadswapen:

In het ontwerp van Koval voor het provinciale wapen – zie bovenaan dit stukje - komt de steur dus weer terug. De twee nieuwe exemplaren symboliseren volgens de kunstenaar de Volga en het Volga-Donkanaal.

Een van de bekendste symbolen van de Tweede Wereldoorlog (die vrouw met dat zwaard) vervangen door twee vissen, dat is vragen om problemen. Boze reacties kwamen er van de Unie van Sovjetofficieren, de Beweging ter ondersteuning van leger, defensie-industrie en militaire wetenschap, de Nationale vakbond van militairen, de Club Stalingrad en de sectie deelnemers aan de Slag van Stalingrad van de Veteranenraad van Volgograd. Wij denken dat Kovals voorstel voor een nieuw wapen het niet gaat halen. 

Verkijkt u zich overigen niet op die Koval. Hij is een gevestigde naam (hij ontwierp onder meer mooie Sovjet-postzegels) en is in elk geval een doorzettertje. Zijn eerste ontwerp voor een nieuw provinciaal wapen dateert al van 1998 (iets met een blauw Andreaskruis – ik heb er geen afbeelding van gevonden). Het werd afgewezen. En in 2007 leverde hij dit mooie ontwerp af voor een nieuw stadswapen (ook afgewezen):

Ik kan het niet laten om nog even een heel ander wapen te laten zien. Het is van de stad Magnitogorsk, waar ik ooit eerder over schreef. (U kunt klikken op dat driehoekje wat u wilt, er start géén filmpje. Het is het symbool van ijzererts.):

n wat dacht u van dit wapen? Kamtsjatka! 

Cameraatjes in het verkeer - een aardige agent in Donetsk

(Eerste publicatie: 8-4-2011)

Van auto’s weet ik niet zo veel. Van auto-accessoires nog veel minder. Wat ik wel weet, is dat een cameraatje achter de voorruit in Rusland steeds populairder wordt. Althans, je ziet steeds vaker filmpjes die met zo’n cameraatje zijn opgenomen. Twee genres zijn daarbij zeer geliefd: ongelukken en gesprekjes met een agent (inspektor) van de verkeerspolitie. Zo’n inspektor kan bijzonder vervelend zijn en dan is zo’n cameraatje een machtig wapen.

Maar zo’n inspektor kan ook bijzonder aardig zijn. Zo eentje treffen we hier in het Oekraïense Donetsk:

De inspektor kijkt eens wat er zoal op de achterbank ligt en informeert vriendelijk: geen illegale kopieën of zo, cd’s, dvd’s? Wat scheelt er aan? Hè, vervelend, keelpijn.

Dan ziet de inspektor het cameraatje. Dat is interessant! Hoe veel kost zoiets nou? 2.100 grivna (184 euro), zegt de chauffeur. “Oggó”, antwoordt de inspektor met een prachtige zachte g. Prijzig! En neemt ‘ie vooruit ook op? Natuurlijk! En hoelang neemt ‘ie op? Een hele dag, een etmaal. Inspektor: Alsjeblieft, zeg! Knap dingetje, voor als je een keer een botsing krijgt. Chauffeur: of als een inspektor zich fout gedraagt. Inspektor: Ja, foute inspektors, die zijn er zat bij ons. Tot ziens, het beste.

Dan begin je toch vrolijk fluitend aan de dag, na zo’n filmpje.

En omdat ‘ie zo leuk is, en mooi past bij het bovenstaande, een herhaling van een oud filmpje. Jekaterinburg. Bij een controle wijst de chauffeur de inspektor erop dat de politie-auto op een weg met eenrichtingsverkeer tegen het verkeer is ingereden! En dat daar dus onmiddellijk proces-verbaal van moet worden opgemaakt. Na enig heen-en-weer gepraat zegt de chauffeur tenslotte: Nou goed, omdat het de eerste keer is, laat ik u gaan. De inspektor ziet daar de humor wel van in.

Het laatste filmpje staat hier uitgebreider beschreven.

In Moskou en geen zin in files? Bel de ambulance! - deel 2.

(Eerste publicatie: 5-4-2011)

Gisteren liet ik u zien hoe je in Moskou de hopeloze files kan omzeilen: u belt een ambulance, die u zonder veel omwegen, met zwaailicht en sirene, naar uw bestemming brengt. Ook als u kerngezond bent. Hieronder een tweede voorbeeld. Onze ‘patiënt’ meldt bij de centrale dat hij vervoer nodig heeft. Regelen we voor u! Kost 4.500 roebel (112 euro), u wordt zo meteen teruggebeld. De boeiende dialogen die dat oplevert (vanaf 0.43), vindt u onder het filmpje in een iets ingekorte vertaling. (Dmitrovskaja en Teatralnaja zijn locaties in Moskou):

- Dit is de medische kliniek. Mij is doorgegeven dat u medische hulp nodig hebt. Wat is er met u gebeurd?
- Ik moet van Dmitrovskaja naar Teatralnaja. En het liefst snel. Maakt niet uit wat voor diagnose u opschrijft. Als het maar snel is, ik kom te laat.
- De patiënt bevindt zich op de Dmitrovskaja?
- Ja.
- Maar wat voor diagnose, al is het maar ongeveer?
- Weet ik niet, schrijft u maar op: diaree.
- Buikpijn?
- Ja.
- En wat zit er op Teatralnaja?
- Mijn werk, maar schrijft u maar op een privé-arts of zo. Misschien zit er een ziekenhuis vlakbij. Schrijf maar op dat het vervoer naar een ziekenhuis was.

En daar (op 2.09) belt de chauffeur van de ambulance zelf. Die - ook niet van gisteren - gaat niet meteen akkoord. Kwestie van scherp onderhandelen:

- Dit is de dokter van de ziekenauto. Wat wilt u precies?
- Dat ik daarheen gebracht wordt. Naar Teatralnaja.
- En wat is er met u gebeurd?
- Ik moet gewoon naar Teatralnaja gebracht worden. Ik heb dat al aan drie mensen uitgelegd.
- Nee, begrijpt u, wij zijn voor medisch vervoer, we zijn geen taxi. Is er medisch iets?
- Ja, schrijft u maar op dat ik diaree heb.
- Nee, diaree, dat is wat anders, dan is het geen vervoer. Dan zijn we verplicht u op te nemen.
- Schrijft u op dat ik m’n been gebroken heb en dat ik naar een privé-arts moet. Dat is toch niet zo moeilijk? Ik betaal, ik weet dat dat bij u 4.500 roebel kost.
- Dat begrijp ik best, dat geld, maar wij houden ons met medische zaken bezig. We zijn geen taxi.
- Kunt u mij dan als patiënt vervoeren?
- Theoretisch wel, maar u hebt de centrale al gezegd dat u in feite een taxi nodig hebt. Als er een controle is, loop ik zelf tegen de lamp.
- Nou goed, schrijft u dan officieel op dat ik ergens pijn heb.
- Dan zijn we met verzinsels bezig. Er is geen medische indicatie voor vervoer. U wilt gewoon ergens zo snel mogelijk naar toe.
- Ja. Voor spoed kan ik u zelf extra betalen.
- Dat geld interesseert me niet, dat gaat toch naar de kas… U hebt de centrale alle gegevens
gegeven? 
- Ja, die heeft het adres.
- Goed, we komen er aan.

Op de bon staat (lees ik dat goed?) 6.161 roebel. Hoe dat bedrag tot stand is gekomen en wat er dan in de zakken van de chauffeur verdwijnt, weet ik niet.

Verder moet nog worden opgemerkt dat deze filmpjes (er zijn er meer) betrekking hebben op commerciële ambulancediensten. Ook als je echt wat hebt, moet je bij hen voor het vervoer betalen. Wie dat niet wil, belt alarmnummer 03.

(Lees vooral ook de commentaren bij de filmpjes, op youtube en via het linkje hierboven. Daar kan je een apart verhaal over schrijven.)

In Moskou en geen zin in files? Bel de ambulance! – deel 1.

(Eerste publicatie: 4-4-2011)

Stel, je wilt in Moskou snel van A naar B. Dat is door alle files in de stad vrij lastig, zo niet onmogelijk. Hoge functionarissen lossen dat probleem op door een blauw zwaailicht op hun dak te zetten en zich verder – tot grote ergernis van de overige weggebruikers - weinig aan te trekken van de verkeersregels.

Voor de gewone burger is er een andere uitweg: je belt een ziekenauto. Kost een paar centen, maar je komt er inderdaad redelijk snel mee van A naar B. Op onderstaand filmpje ziet u wat u moet doen. U belt een ambulancedienst en vraagt of ze ook aan transport doen. Ja hoor, dat doen ze, en u krijgt het nummer van de dispetsjer (zeg maar: de centrale): 921-33-66.

De beller op het filmpje legt uit dat hij vanuit huis met spoed naar hotel Oekraïne moet. “Ik ben in principe gezond, maar ik ben bang om in de file te belanden”. Het meisje van de centrale vindt het allemaal prima. Hoe laat wilt u de auto? En voor 6.000 roebel (150 euro) wordt meneer thuis afgehaald en met de ambulance (met zwaailicht en sirene) afgezet bij hotel Oekraïne.

Aan het einde van de rit krijgt de passagier keurig een bon overhandigd. (Voor de verzekering?) De chauffeur zegt nog: mondje dicht, hoor! Ja natuurlijk, zegt de passagier.

Het kan trouwens nog gekker. Morgen deel 2.

Een prachtig Moskous panorama, midden jaren vijftig

(Eerste publicatie: 1-4-2011)

View fullsize

De foto hierboven is een deel van een Moskouse panorama-foto uit het midden van de jaren vijftig. Klikken op de foto heeft weinig zin, om het panorama op uw scherm te krijgen volgt u deze link.  Het laden kan even duren. U krijgt een smalle strook te zien, dáár klikt u op. Maar doet u dat vooral niet als u de komende uren ergens wordt verwacht.

Bestaat er een mooiere foto van Moskou uit die tijd? Ik kan het me niet voorstellen. Een op zich al prachtig panorama, en door te klikken krijg je hoekjes en gaatjes te zien van een allang verdwenen stad. 

Zo maar wat details die mij opvielen:

- Er staan geen doelen op het voetbalveld.
- Lege vrachtwagentjes (die vorm van verspilling zag je vaak in de USSR)
- Mensjes in de laadbakken van die lege vrachtwagentjes
- Agenten in witte jasjes
- Schachten voor de metro-bouw
- Wagentjes met een wit dakje. Wat wordt daar verkocht? IJs, kvas?
- Wasgoed aan de lijn
- De dierentuin. Ik zie geen dieren, wel kooien? (links van de vijver)
- Ik had stapeltjes brandhout op de binnenplaatsen verwacht, maar die zie ik niet. Werd er toen al niet meer op hout gestookt?

Ik zit nu al een half uur te turen, ik zie het Kremlin en hotel Moskva, maar dan staat de universiteit, die Stalin-wolkenkrabber, toch niet op de goede plek? Hoe zit dat? Of is dat de universiteit niet, daar aan de overkant van de rivier? 

Als iemand een dergelijke foto van Sint-Petersburg weet, ik hou me aanbevolen! Want die is dan natuurlijk nog veel mooier.
 

Twee Engeltjes in het Kremlin

(Eerste publicatie: 29-3-2011)

Давай, что ли, какой-нибудь закон выпустим...